Uçan Sincap

Boyları kafa ve gövdesi dahil 120-320 mm ve kuyrukları 150-480 mm uzunluğundadır. Her bir koloni yedi yetişkin birey ve onların yavrularından oluşan bir ailedir ve her aile kendilerine temel besin kaynağı sağlayan belirli sayıda okaliptüs ağacını korur. Şeker planörleri gececi canlılardır, ağaçlarda hem barınak hem de yiyecek buldukları için çok nadiren toprağa inerler. İsimlerini akasya zamkı, okaliptüs özü ve çiçek nektarı gibi orman tatlılarını yemeyi sevdiklerinden almışlardır. Dietlerinde tatlıların yanısıra kertenkeleler ve küçük kuşlar da vardır. Öyle ki Tazmanya’nın endemik türü olan hızlı papağan yavrularına olan dayanılmaz iştahları bu türü “nesli tükenmekte olan türler” listesine sokmuştur.

Şeker planörlerinin en belirgin özelliği; ağaçtan ağaca paraşüt kullanır gibi süzülebilmesine yarayan, bilekleri ve patagium adı verilen ayak bilekleri arasındaki yumuşak zardır. “Bilekten kanatlı planörler” neredeyse bir futbol sahası genişliğinde süzülerek havada seyahat edebilirler.

Muhteşem birer havacı olan şeker planörleri kendilerini havada süzülmeye bırakmadan önce kafalarını sallayıp oynatarak süzülecekleri mesafeyi ve süzülme oranlarını iyi hesaplarlar. Havalandıktan sonra ise ellerine ve kollarına eğim verir, kanatlarındaki gerilimi kontrol eder ve kuyruklarını da dümen olarak kullanarak hedeflerine doğru yol alırlar.

Şeker planörlerinin karmaşık bir iletişim sistemi vardır, havlama, tızlama, çığlık veya kedi mırıltısı gibi sesler çıkararak birbirleri ile iletişim kurarlar.

Şeker planörlerinin nesli şu an “düşük risk” grubunda ancak şeker planörü gibi küçük ve sevimli canlılara olan ilgi nedeniyle hayvan kaçakçılığı bu canlıların nesilleri için büyük tehdit oluşturuyor.